Analyse/Inleiding in Integratie

Uit testwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Nota bene: aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Riemann-sommen

f(x)=x2 op het interval [0,3] onderverdeeld in 5 rechthoeken.

Om de oppervlakte onder de grafiek van een continue functie f(x) op het interval [a,b] te benaderen, verdelen we het interval in n stukjes met breedte Δx en bepalen de oppervlakte van de rechthoeken boven deze stukjes, waarvan de "middens juist op de grafiek vallen". De hoogte van de k-de rechthoek wordt dan gegeven door f(12Δx+(k1)Δx), zodat de oppervlakte van deze rechthoek gelijk is aan:

Ok=f(12Δx+(k1)Δx)Δx.

De oppervlakte O onder de grafiek wordt dan benaderd door:

Ok=1nOk=k=1nf(12Δx+(k1)Δx)Δx

Het spreekt voor zich dat een grotere n, en dus een kleinere Δx een nauwkeurigere benadering oplevert.

Voorbeeld

We willen de oppervlakte tussen de grafiek van f(x)=x2 en de x-as benaderen op het interval (0,3). We kiezen n=30, dus Δx=110. De hoogte van de k-de rechthoek is dan

f(12Δx+(k1)Δx)=f(12110+(k1)110)=(120+(k1)110)2.

De benadering voor de oppervlakte wordt dan:

Ok=130f(12Δx+(k1)Δx)Δx=k=130(120+(k1)110)2110=8,9975.

Vergelijk dit met de werkelijke waarde 9.

Wanneer we de figuur in 300 rechthoekjes, dus met Δx=1100, krijgen we een betere benadering, namelijk O8,999975.

Integralen

In het voorbeeld hebben we gezien dat we een betere benadering verkrijgen naarmate we Δx dichter bij 0 kiezen. Nemen we de limiet voor Δx naar 0, dan spreken we over een integraal:

abf(x)dx=limΔx0k=0n1f(xk)Δx

Deze integraal spreken we uit als: 'De integraal van a naar b over f(x) dx'.

Hoofdstelling van de Integraalrekening

De hoofdstelling van de integraalrekening geeft een verband tussen de primitieven van een functie en de integraal:

Zij f:[a,b] continu en F=f, dan geldt:

abf(x)dx=[F(x)]ab=F(b)F(a)

Dit verband wordt ook wel geschreven als:

f(b)=f(a)+abf(x)dx


Historie

Sjabloon:Sub